Poza przydomkami w majdańskiej rzeczywistości używano w potocznych rozmowach przezwisk. Dotyczyło to konkretnych osób. Określano w ten sposób cechy charakterystyczne, przywary a większości przypadków nie wiadomo dlaczego używano takich określeń. Oto lista niektórych przezwisk: smarkaty, przychylny, pujos, żółty, cztuluś, siajtuś, tarnówka, cytra, sita, wiesz szlaku, sraczka, żyletki, kanclerz, giermon, retmon, jurecek, perek, pytuła, jacek, pulik, stary, torba, era, pakieła, niemowa, bez uszów, papuga, bartos, pitwa, kukiełka, wigder, regina, chrystyjon. Przezwisk było dużo więcej ale pamięć już zawodzi.