Szalony upływ czasu powoduje, że nie tylko zmieniają się ludzie ale również otoczenie. Jest wiele miejsc w Majdanie, które zachowały się tylko w pamięci starszego pokolenia. Jednym z nich była remiza strażacka, która znajdowała się naprzeciw Domu Ludowego. Sprzęt strażacki, który w niej się znajdował pochodził jeszcze z czasów przedwojennych. Ręczna pompa strażacka zwana sikawką i hełmy spotkać można w tych czasach tylko w muzeach. Czy znajdują się jeszcze w nowej remizie? Przy drodze na wał obok gospodarstwa Juliusza Grabonia była urocza sadzawka nazywana Niciecką. Czysta woda i rośliność powodowały, że latem pełno było kijanek, żab i ważek. W zimie służyła jako ślizgawka. teraz po Niciecce nie ma śladu. Może ktoś wie skąd taka nazwa tego jeziorka? Krzaki to miejsce od drogi do wygony do granicy z Wólką. Były to duże skupiska olszyny, która co kilka lat wycinana była na opał. Obecne łąki nie stwarzają już takiego pięknego krajobrazu.  W krzakach przy granicy z Wólka był Duży Dół, duża dolina na której można było grać w piłkę nożną. Nie ma też widoku pasących się koni, krów i kaczek na pastwiskach Branówki i Godzisowia. W wysokiej trawie zniknęły ślady po niemieckich barakach na pastwsku naprzeciw figury Matki Boskiej. Były to rowki w kształcie kręgów. W barakach w czasie II wojny mieszkali tzw. Kałmucy. Nie ma również domostw Górskich za boiskiem piłkarskim, domostw Ziarów przezywanych Jagami i Woźniczków na polach. Pan Krysian Woźniczka wraz z Panem Józefem Chciukiem brali udział w kampanii wrześniowej a później z armią Andersa przez Rosję, Iran, i Palestynę dotarli pod Monte Cassino i brali udział w słynnej bitwie. Po gospodarstwach pozostały tylko drzewa owocowe i chaszcze. A może ktoś jeszcze pamięta miejsca, które były a ich nie ma i je opisze?